گاهی روز آغاز میشود بی آنکه در انتظار چیزی باشی

و

اوضاع بدتر میشود   همه چیز را سیاه میبینی

و

کسی درکت نمیکند

جهان ماشینی ست که گوشش بدهکار نیست

نه احساسی دارد و نه عقل

بعضی وقتها منتظری و بازهم منتظری

و منتظر

و منتظر

و همین طور منتظر 

و منتظر

ومنتظر

اما هیچ انفاقی نمی افتد

بعد ناگهان همه ی گرفتاری هایت فرا میرسد

شگفتی ها از برابرت میگذرد

سرنوشت های دهشتناک را گریزی نیست

گاهی درست نمیدانی باید  چیکار کنی

یا                  

قراره چه کسی باشی

یا           

کجا هستی

و گویی روز به پایان میرسد

همان طور که آغاز شده بود

اما

ناگهان روشنای امید درست در برارت در سکوت

و آرامش میدرخشد

درست همان طور که تصورش را میکردی 

قشنگه نه؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟